376 + 796

بسم الله

هق هق از درد و

الکن از گفتن

انتهای کلام را خوردن ...

376 + 791

بسم الله

بدونن

شاخه‌های اهل تابستون

بازم گُل میدن

و

آروم نمی‌شینن

376 + 777

بسم الله

آهنگ «هیچ» امیر عظیمی را وقتی شنیدم فهمیدم هنوز می‌توان با شعرها مُرد.

___

موزیک ویدیویِ آدینه از چارتار را هم ببینید. خودش و آهنگش و شعرش و موسیقی‌اش و تصاویرش و حال و هوایش عجیب قصه‌گونه‌اند.

376 + 726

بسم الله

اردیبهشت آمد.

برنامه اردیبهشتمان چه باشد؟

کارهای اردیبهشت گونه چیست؟

شاید، یک سلام دوباره به خودم.

به تمامِ خودم.

به همه ی خودی که نباید حتی در 31 فروردین جا بماند.

راستی 31 فروردین،

چه روز جالب و شادی شد.

جشن امضای کتاب شعرِ [پرواز 69 از شایان مصلح]

در خیابان انقلاب،

با جمعی از پرسپولیسی ها،

چه قدر خوش بودیم.

روزهای آرامش بخشمان بسیار.

| لب خند

376 + 725

بسم الله

ببین که زخم تنم با نمک قوی تر شد

| بخشی از یک ترانه از کامل غلامی

وقتی خواندمش، ماندم. تا به حالایِ حالا، ندیده بودم چند کلمه بتواند اینقدر خوب و کامل و جامع، من را توصیف کند. به صفحه ی اینستاگرام کامل که رفتم و با این ترانه مواجه شدم، ماندم. وقتی خواندمش، ماندم. وقتی بهش فکر کردم، ماندم. اصلا نمی خواهم بال و پر بدهم به این شعر و از خودم بگویم. ناله کنم و ناله کنم و ناله. هرگز. فقط آمدم بگویم و بنویسم که عجیب این شاعرهای جوان خوب می گویند. چقدر خوشحالم که شاعر هم سن و سال خودم وجود دارد. من را بفهمد. تو را بفهمد. ما را بفهمد. همه ی شاعرها خوبند. از قدیم تا به حالا. اما سن مهم است. تجربه های مشترک مهمند. این بخش از ترانه هم خیلی مهم است. آنقدر که روی کاغذ نوشته و چسبانده شد به دیوار. وقتی می خوابم می بینمش. وقتی بیدار می شوم می بینمش. آنقدر به قوی تر شدنم فکر می کنم که دیگر جایی برای جولان دادن نمک ها نمی ماند. زخم هایم را دوست دارم. نمک ها اذیتم نمی کنند. راستی، وقتی این بخش از ترانه را خواندم، ماندم. فکر می کنم روزی که قرار است خودم را توضیح بدهم، دیگر نیاز نباشد شاهنامه بگویم برایش، همین کافی ست. همین تکه شعر کافیِ کافی ست.

| لب خند

376 + 667

بسم الله

قرآن به صوت خویش فراوان شنیده ایم

خوش آنکه بشنویم ز حنجر بریده ها

پیمان طالبی

376 + 659

بسم الله

دعایِ مادرم تأثیر کرده

مسیرِ زندگیم تغییر کرده

عجب شعری ست که این چنین در این ساعت از شب، من را می برد به هوایی که توصیفش نمیتوان کرد.

آهنگ رفیقم حسین | حامد زمانی و عبدالرضا هلالی

376 + 609

بسم الله

دلارامی که من دانم گر از پرده برون آید

نبینی جز به میخانه ازین پس اهل تقوی را

عطار نیشابوری

376 + 594

بسم الله

یکی مرد بود اندر آن روزگار

1. همین یک مصرع برایم حکم یک داستان بلند را دارد. عجیب. و کوتاه برای بیان کامل اتفاق هایی که این روزها در اطرافمان می بینیم.

376 + 593

بسم الله

که فرزند بد گر شود نره شیر

به خون پدر هم نباشد دلیر

مگر در نهانش سخن دیگرست

پژوهنده را راز با مادرست

شاهنامه فردوسی| جمشید| بخش 2

چو ابلیس پیوسته دید آن سخن

یکی بند بد را نو افگند بن

بدو گفت گر سوی من تافتی

ز گیتی همه کام دل یافتی

جمشید| بخش 3

1. بخش 3 داستان مارهای روی دوش ضحاک است. طریق ایجادش را نمی دانستم. جالب بود. در ادامه مطلب میگذارم. دوست داشتید بخوانید.