376 + 607

بسم الله

امام خمینی رحمت الله علیه:

باید بدانید که تبهکاران و جنایت پیشگان بیش از هر کس چشم طمع به شما دوخته اند و با اشخاص منحرف و نفوذی در بیوت شما با چهره های صددرصد اسلامی و انقلابی ممکن است خدای نخواسته فاجعه به بار آورند و با یک علم انحرافی، نظام را به انحراف بکشانند و با دست شما به اسلام و جمهوری اسلامی سیلی بزنند. الله الله در انتخاب اصحاب خود.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 245

376 + 602

بسم الله

میرحسین موسوی در سراسر دوران نخست وزیری اش بارها با تذکر امام در این مورد به خود و دولتش مواجه شد. علاوه بر اظهارات صریح و عمومی حضرت امام در این مورد، آقای هاشمی رفسنجانی در خاطرات روز 6 تیر ماه 1361 اذعان می کند:

امام هم نگران دولتی شدن امور و فشار بر بخش خصوصی اند.

سخن امام در 22 بهمن 1363 نیز از روشنی کافی برخوردار است:

کشاندن امور به سوی مالکیت دولت و کنار گذاشتن ملّت، بیماری مهلکی است که باید از آن احتراز شود و در این موضوع گزارش های مختلفی می رسد و هیئت دولت موظف است این امر را به طور همگانی گزارش دهد و کیفیت عمل را در اختیار عموم گذارد و این امر را جدی تلقی کند و تذکر این نکته مهم است که دخالت دادن کسانی که در امور تجارت واردند، از بازاریان محرومیت کشیده و درد اسلام و انقلاب کشیده تا متخصصان وارد و مسلمان و متعهد از امور ضروری است.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 208-209

376 + 597

بسم الله

دکتر موسی زرگر، نماینده وقت مجلس با تکیه بر دانش پزشکی خود پودر شدن تمام اجزای بدن و به خصوص اجزایی مثل جمجمه در چنین انفجاری را محال دانسته بود. همه قرائن از وجود همدستانی برای کشمیری در نخست وزیری حکایت داشت که حتی پس از انفجار می توانند جنازه سازی کنند.

جالب این که افرادی تلاش داشتند تا پیکر سوخته شهید رجایی را جسد کشمیری معرفی کنند. در روزهای بعد و در حالی که همسر کشمیری همراه وی مخفی شده بود، زنی به عنوان همسر کشمیری در مجلس یاد بود شهدای هشتم شهریور در مدرسه عالی شهید مطهری مشغول ظاهرسازی بود و منزل کشمیری نیز با هزینه بیت المال محل برگزاری بزرگداشت او شده بود!

رازهای دهه شصت| صفحه ی 196

376 + 596

بسم الله

کریم سنجابی، دبیر کل جبهه ملی در خاطرات خود با این جملات به ستایش جنایت منافقین پرداخته است:

مبارزات و جان فشانی های مجاهدین علیه دستگاه جابر و جاهل و ارتجاعی و ایران بر باد ده آخوندها غیر قابل انکار است. ظاهراً آن ها بودند که با یک ضربت تاریخی شبانه مرکز حزب جمهوری اسلامی را ویران و بهشتی و ...جمع کثیری از وزیران و سردمداران آن ها را نابود کردند.

اما تشییع عظیم شهید بهشتی و دیگر شهدای هفتم تیرماه نه تنها منافقین را از پذیرش علنی مسئولیت انجام انفجار بازداشت، بلکه باعث شد عناصر نهضت آزادی نیز مصلحت خود را در بازگشت به مجلس ببینند.

376 + 593

بسم الله

که فرزند بد گر شود نره شیر

به خون پدر هم نباشد دلیر

مگر در نهانش سخن دیگرست

پژوهنده را راز با مادرست

شاهنامه فردوسی| جمشید| بخش 2

چو ابلیس پیوسته دید آن سخن

یکی بند بد را نو افگند بن

بدو گفت گر سوی من تافتی

ز گیتی همه کام دل یافتی

جمشید| بخش 3

1. بخش 3 داستان مارهای روی دوش ضحاک است. طریق ایجادش را نمی دانستم. جالب بود. در ادامه مطلب میگذارم. دوست داشتید بخوانید.

376 + 591

بسم الله

حجت الاسلام احمد سالک خاطره جالبی در این مورد دارد:

• وقتی بنی صدر به دزفول رفته بود همه فرماندهان را خواسته بود و خب شهید کلاهدوز هم از طرف سپاه رفته بود. در آن هنگام کردستان توسط کومله و دموکرات از دست ما رفته بود. آنجا بنی صدر پیشنهاد می کند که شما مرز کردستان را در کرمانشاه بگذار و آنجا را تمام شده فرض کن. مرحوم شهید کلاهدوز ناراحت می شود و با گریه فریاد می زند که آقای بنی صدر و آقایان ارتشی مگر این که از روی جنازه ما سپاهی ها رد شوید و الا ما یک وجب از خاک کشورمان را از دست نخواهیم داد. شهید کلاهدوز آن جلسه را با گریه ترک کرده بود و بلافاصله به من در اصفهان زنگ زد و گفت ما پیشمرگ می خواهیم، گفتم مگر چه شده؟ که او در پاسخ گفت: باید سنندج را نجات دهیم. خب من مسئول سپاه غرب اصفهان که افرادی بودیم همچون آقا رحیم صفوی، صیاد شیرازی، شهید بابایی، سرهنگ ریاحی و امیر هاشمی در آن حضور داشتند. من همان جا یک مصاحبه رادیو تلویزیونی کردم و مردم غوغا کردند. من به شهید کلاهدوز اعلام کردم که هواپیما را فردا بفرست نیروها آماده هستند. آقای صیاد، رحیم صفوی به عنوان پشتیبانی با نیروها اعزام شدند، ما از فردوگاه سنندج تا مقابل بیمارستان توحید و هلال احمر در هر 20 متر یک شهید دادیم. روبه روی قبر شهید شمس آبادی در اصفهان یک قطعه ای از شهدا است که آن ها همین بچه ها هستند. ما از همین رو سنندج را نجات دادیم.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 172-173

376 + 590

بسم الله

حمایت بازرگان از بنی صدر تا آخرین هفته های ریاست جمهوری وی، یعنی زمانی که تخلف های بنی صدر احراز شده بود، ادامه داشت. روزنامه میزان، ارگان نهضت آزادی در روز سوم خرداد 1360 از قول مهدی بازرگان چنین نوشت:

• رئیس جمهور استعفا بدهد و برود؟ چرا برود؟ ده میلیون و نیم از مردم این مملکت که صاحبخانه اصلی هستند، به او رأی داده اند و ایشان آن آراء را امانت و مأموریتی از جانب ملت می داند. می گوید قسم خورده ام از قانون اساسی، حاکمیت و از حقوق ملت حراست نمایم.

عملکرد بازرگان در این مقطع در حدی از پشتیبانی از عوامل فتنه و در رأس آن ها بنی صدر قرار داشت که امام در ششم خرداد ماه با این شدت لحن، به وی پاسخ دادند:

• شما به بن بست رسیدید. اشتباه می کنید. مملکت اسلام که به بن بست نمی رسد...دست بردارید از این فضولی ها. برای خدا کار کنید. برای خدا آرامش بگیرید. برای خدا دعوت به آرامش بکنید.

رازهای دهه شصت| 176-177

376 + 585

بسم الله

کشف کودتا حاصل پشیمانی یکی از عوامل آن و اطلاع رسانی شبانه وی به آیت الله خامنه ای و به دنبال آن پی گیری موضوع از سوی اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نیروهای حزب اللهی ارتش، کمیته انقلاب اسلامی و دادستانی انقلاب ارتش بود، اما بنی صدر در آن زمان پیروزمندانه از کشف این کودتا سخن به میان آورد تا افتخار آن را به نام خود ثبت کند،...

رازهای دهه شصت| صفحه ی 167

فضاسازی علیه اسلام گرایان، اتحاد نانوشته ای را بین بنی صدر و گروه های چپ گرا و راست گرا ایجاد کرده بود. چگونه می توان پذیرفت کسی که فرماندهی جنگ خونین و نابرابری را با یک دشمن تا دندان مسلح بر عهده دارد، یک ماه پس از سقوط بخش اعظم شهر استراتژیک خرمشهر، با تبلیغات دروغین گروه های افراطی درباره وجود شکنجه در زندان های جمهوری اسلامی همراه شود، آن هم تنها به این سبب که در رأس دستگاه قضایی افرادی مثل شهید بهشتی، شهید قدوسی و ...قرار داشتند؟

رازهای دهه شصت| صفحه ی 169

376 + 584

بسم الله

اما مرزبندی اصلی در صحنه ی سیاسی آن روز کشور، در صف آرایی دو جبهه حامیان اجرای احکام اسلامی و ملاک های مدیریتی اسلامی، در برابر جریان قائل به عدم کفایت احکام اسلام در اداره کشور خودنمایی می کرد.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 166

376 + 581

بسم الله

بدین ترتیب، میدان داری اساتید دارای تعلق فکری به حوزه های راست گرایانه و چپ گرایانه غربی ادامه داشت و فرهنگ اسلامی در محافل دانشگاهی همچنان مهجور بود.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 147