۳ مطلب در بهمن ۱۳۹۶ ثبت شده است

376 + 698

  • ف .ن
  • دوشنبه ۱۶ بهمن ۹۶
  • ۱۹:۲۵
  • ۰ نظر
بسم الله

آرام آرام باید به خود نزدیک شد.

376 + 697

  • ف .ن
  • چهارشنبه ۱۱ بهمن ۹۶
  • ۱۸:۴۶
  • ۰ نظر
بسم الله

معنا، مهم ترین تکلیف ماست روی زمین. معنا بخشیدن کار ماست‌. بار روی دوش ماست. سنگین است ولی باید حملش کنیم. نکنیم چه کنیم؟ اصلا مگر میشود بدون معنا زندگی کرد؟ اصلا تا چقدر میتوانی برای قطره هایِ باران بی معنا پشت پنجره بایستی؟ یک روز بالاخره دلت را میزند. معنا میخواهی. یک دلتنگی برای بارانی که ببارد و تو برای یاری و یادی زیر قطره هایش راه بروی. معنا نمک است‌. غذا بدون نمک چقدر نچسب است؟ همانقدر و بیشتر از آن، زندگی بی معنا نچسب و حال به هم زن است. به اندازه ی غذای بدون نمکِ خودم پز، معنا ندارم و حال به هم زنم. چقدر تکلیفم را بد انجام داده ام. معنا، درس گُنده ی زندگی که با ۹/۷۵ نتوانستم این ترم پاسش کنم. آیا زمانی دارم تا ترم بعد بردارمش؟

376 + 696

  • ف .ن
  • چهارشنبه ۱۱ بهمن ۹۶
  • ۰۴:۰۴
  • ۰ نظر
بسم الله

روزهایی می آید که انگار کن در هوا سم ریخته اند. مسموم میشوی و گیج. گیج میشوی و مبهوت. مبهوت حالی که نمیدانی چرا. شاید هم مبهوت چراییِ حالی که دوستش داری و نداری. شاید هم مبهوت دوست داشتنی که اصلا قواعدش در سرت تنظیم نیست و هیچ در  هیچ از آن سردرنمی آوری‌. خلاصه ی کلام گیجِ حالی میشوی که فقط یک نفر میفهمدت و اصلا گیج تر میشوی چون فقط یک نفر میفهمدت. چرا؟ چرا در این دنیا حالی باید باشد که فقط یک نفر بفهمدت؟ اینقدر جفت و تک و تنها و خلوت آلود و تنگ و رازگونه و مُهر و موم شده! اینقدر عجیب و دست نیافتنی! یعنی واقعا اینقدر دلپذیرِ تلخ مزه؟ لابد همینقدر خب‌. خداست دیگر. دلش خواست دو نفری بسازد و بیاورد روی زمین تا غایتِ زیبایی موجود در کهکشان ها را معنا کنند. همین عشق و دلتنگیِ در پسِ عشق را‌. همین عشق و گیجیِ لحظه های خواستن و نرسیدن را‌. همین عشق و لب خند پس از رسیدن را.
السلام علیک ایها الهمدم