376 + 633

بسم الله

چند ماه پس از انتصاب حسن نزیه به مدیریت شرکت ملی نفت ایران، در جریان یک تظاهرات وسیع علیه وی، یکی از کارگران انقلابی و مسلمان می گوید:

" ...نزیه باید کنار رود. چرا پول ما را داده به "حقوق بشر"...حقوق بشر که یک سازمان آمریکایی است و از حقوق بشر امپریالیستها و سرمایه داران حمایت می کند..."

نیمه پنهان

سیمای کارگزاران فرهنگ و سیاست

جلد اول

بخش حسن نزیه

صفحه ی 50

376 + 631

بسم الله

من اگر به جبهه نرفته بودم، دیگر سرم رو بلند نمی کردم و دیگر چیزی نمینوشتم. چون فکر می کردم اگر یک روشن فکر در یک لحظه ی تاریخی، در مرکز خطر قرار نگیره این هیچی نیست. این دیگه حق نداره حرف بزنه. حق نداره اظهار نظر بکنه. تو نبودی اونجا، و چی میگی؟

حرف های نادر خان ابراهیمی

در مستند بار دیگر مردی که دوست می داشتیم

376 + 628

بسم الله

داریوش همایون که در موضع و مقام وزیر اطلاعات طی بخشنامه ای به سانسور رژیم پهلوی رسمیت کامل بخشیده، نویسندگان را مکلف به خودسانسوری کرده و عده ای از نویسندگان را به جرم عدم رعایت موازین سانسور، ممنوع القلم ساخته بود، اینک در خارج از کشور، مدافع آزادی قلم شده و جمهوری اسلامی ایران را مخالف آزادی قلم و اندیشه معرفی می کند! و می گوید:

"جمهوری اسلامی به عنوان بزرگترین مانع رسیدن به مردم سالاری است..."

نیمه پنهان

سیمای کارگزاران فرهنگ و سیاست

جلد اول

بخش داریوش همایون

صفحه ی 34

376 + 622

بسم الله

او (شجاع الدین شفا معاون فرهنگی وزیر دربار شاهنشاهی رژیم) در پاسخ به ادعای استقلال (منوچهر) گنجی و گروهش از سازمان سیا و گرفتن کمک بی قید و شرط از اینگونه نهادهای جاسوسی و اطلاعاتی می افزاید:

«...خیر، آقای عزیز! کمک مالی هیچ سازمان اطلاعاتی بیگانه هیچوقت و در هیچ صورتی تحت هیچ شرایطی کمک بی قید و شرط نیست و اصولاً کمک هم نیست. پرداخت مزد معینی در برابر انجام کار معینی است که به دریافت کننده آن "کمک گیرنده" نمی گویند، بلکه "مزدور" می گویند...»

نیمه پنهان / سیمای کارگزاران فرهنگ و سیاست/ جلد دوم | صفحه ی 30

376 + 615

بسم الله

امام خمینی رحمت الله علیه:

من یک گله دارم و یک اعتراض، گله دارم از اینکه شما اگر مشکلی داشتید، مثل گذشته مراجعه می کردید و حل می کردیم، اگر می خواستید بروید، بی سروصدا می رفتید، چرا سروصدا کردید؟ اعتراض دارم به اینکه این مطالب را چرا به پای نظام نوشتید و نسبت به دولت داده اید؟...اگر نبود کار این چند سال شما، به ملت اعلام می کردم که شما در مقابل انقلاب و نظام ایستاده اید.

امام سپس تا هشتاد روز هیچ گونه حمایتی از موسوی نداشتند. اما در نهایت با صدور حکم سرپرستی امور جانبازان به نخست وزیر این سکوت را شکسته و فرمودند:

من همچون گذشته، شما را فردی لایق و دلسوز برای انقلاب اسلامی می دانم و زحمات شما را در دوران جنگ و تجهیز سپاهیان اسلام فراموش نمی کنم و الان نیز شما را تأیید و حمایت می کنم.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 308

376 + 614

بسم الله

آیت الله سیدعلی خامنه ای در جواب سوال امام خمینی رحمت الله علیه برای پذیرش یا عدم پذیرش استعفانامه میرحسین موسوی:

با استعفا موافقت نکنید، چرا که او به دنبال قهرمان سازی از خودش است.

امام (ره) در این زمان دستش را بلند می کند و با اشاره به آقا می فرمایند این درست است.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 306

376 + 613

بسم الله

امام رحمت الله علیه:

زندگی مردم را دست کارمند ندهید.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 303

376 + 612

بسم الله

یکی از دست اندرکاران پشتیبانی سپاه خاطراتی از دو بار اظهار ناراحتی شهید محمدابراهیم همت درباره کارشکنی دولت موسوی در امر جنگ را بیان می کند. حمید نقاشیان یادآوری می کند:

بیش از ده جلسه از جلسات شورای عالی سپاه به این بحث گذشت که بررسی شود چرا دولت از سپاه حمایت نمی کند. حمایت که نمی کرد هیچ، حتی کارشکنی هم می کرد.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 299

376 + 611

بسم الله

امام رحمت الله علیه:

شما هی تندرو و کندرو درست نکنید. دو دستگی ایجاد نکنید. این خلاف اسلام است.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 287

376 + 608

بسم الله

به عنوان مثال حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری در خاطرات خود به تلخی از مشاهده استفاده آقای منتظری از الفاظ اهانت آلود و تحقیر آمیز، در ملاقات و گفت و گو با شهید آیت الله سید محمدباقر حکیم و در حضور گروهی از افسران ارتش یاد می کند:

آقای حکیم طبق معمول، در ابتدا عربی صحبت می کرد مگر این که به ایشان گفته می شد که فارسی صحبت کند. ایشان شروع کرد به عربی حرف زدن و یک دفعه آقای منتظری گفتند: فارسی حرف بزن.

البته این خیلی مهم نبود، بلکه گفتند: مرحوم والدتو، فارسی بلد بود.

و با این جمله ادامه داد: الولد الچموش یشبه بالابوش.

ایشان جانشین فرمانده کل قوا بود و جلوی آن همه افسر، آقای حکیم را با چنین اعتبار و شخصیتی این گونه خطاب کرد. وقتی این جمله را گفت بسیار شرمنده شدم و با خود گفتم: عجب قائم مقامی داریم، مملکت دست این بیفتد چه می شود.

رازهای دهه شصت| صفحه ی 252