- ف .ن
- شنبه ۸ مهر ۹۶
- ۰۱:۰۶
- ۰ نظر
بسم الله
گاهی می شود که دلت پر از حرف است و حتی چند کلمه ای از آن، بیرون میریزد اما کسی را پیدا نمیکنی صاف و مستقیم کلمه ها را کفِ دستش بگذاری. گاهی روزها این حال و احوال سراغت می آید و گاهی شب ها. و امان از شب ها. اصلا امام حسین علیه السلام را هم با تعداد اندکی یار، در شب تنها گذاشتند. چه راز خوفناکی دارد، شب. عجیب است، شب. غریب است، شب؟ نه غریبی در، شب. غریب و دستت از همه جا کوتاه. اما چه سخن ناروایی. عباس ابن علی حتی در روز هم دستش از همه جا کوتاه شد. چه غریبانه وقتی ست این شب و روز، به خصوص که عطر محرم الحرام بگیرند.
