376 + 808

بسم الله

می‌گوید یک لقمه. می‌گویم یک دنیا. برای او کم‌ها بزرگ‌اند. برای او کم‌ها راهی‌اند برای ورود به دنیایی بزرگ‌تر. مثل وقتی که او را دید. کم بود. اما باز شد. همان راهِ عجیب و شاید ترسناک. و شاید غم‌انگیز. و شاید لذت‌بخش. حالا کنجکاو است. کنجکاوِ بیشتر شناختنش. بیشتر دیدنش. بیشتر فهمیدنش. بیشتر فهمیدنش.

می‌گوید یک لقمه. می‌گویم یک دنیا...

#عجیب‌اما‌واقعی

376 + 807

بسم الله

از دل بستن می‌ترسد. از نگاه کردن طولانی به کسی. از انتظار برای دیدنش. از اشتیاق برای حرف زدن با او. از صبوری کردن برای دردهایش. از پابه پایش زخم خوردن. از بیداری‌های شبانه‌ برای خوب کردنِ حالش. از بیداری‌های شبانه برای خوب شدن حالش. از دیدن عکس‌هایش. از خیره شدن به چشم‌هایش. از دعا کردن برای سلامتی‌اش. از دل‌نگرانی برای سلامتی‌اش. از اضطراب برای دیدنش. از دلشوره برای ندیدنش. از گریه کردن برای او. از خندیدن با او. از هدیه دادن به او. از هدیه گرفتن از او. از نوشتن برای او. بنویسی دوستت دارم. بخواند دوستت دارم. بگوید دوستت دارم. بخوانی دوستت دارد...

از دل بستن می‌ترسد. از به خودش رسیدن می‌رسد. از از خودش بریدن می‌ترسد. از خودش می‌ترسد...

#عجیب‌اما‌واقعی