376 + 981

بسم الله

امروز فقط درس خواندم. اصول روابط و سازمان‌های بین الملل. شنبه میان‌ترم دارم. انواع نظام‌های بین المللی را حفظ شدم. سطوح تعریفِ نظام بین المللی را هم. اما در کنارِ سه سطح چینش، روابط و توزیع هنجارها، باید یک سطح دیگر هم اضافه می‌کردند؛ عمقِ آفت‌زدگی! ما، مردمِ جهان، این جهانِ سال ۲۰۱۹ میلادی و ۱۳۹۸ خورشیدی، در نظام آفت‌زده‌ی بین المللی هستیم. در خراب‌ترین حالت ممکن تا به این لحظه!

376 + 847

بسم الله

من و مریم لقمه‌های شام را در دهان می‌گذاشتیم که خبر را خواندم. در کانال خبرگزاری فارس. انفجار. انتحاری. شهادت. خون. خون. خون. آری. در این وبلاگ کوچک و این صفحه‌ی ناچیز، ثبت می‌کنم که به تنِ این خاک، دوباره ترکشی اصابت کرد. جان‌هایی رفتند و جان‌هایی ماندند. و روسیاهی‌اش می‌ماند برای نفوذی‌ها. برای نفاقی که از تیغش خون می‌چکد. خونِ جوان. خونِ پیر. خونِ امنیت. خونِ دل. دو روز از جشن و خوشحالی ما برای چهل‌ سالگیِ انقلاب پدران و مادرانمان گذشت، اما مار، هنوز نیش دارد. و سخت نیش می‌زند. من و مریم، سفره را جمع کردیم و هر کدام به گوشه‌ی تختی خزیده‌ایم و فقط و فقط، آهنگ ترور حامد زمانی در فضای اتاق، صدا دارد. حتی قلبمان هم نمی‌زند.

|حمله‌ی انتحاری جیش العدل به اتوبوس پرسنل سپاه سیستان و بلوچستان| 24 بهمن ماه 1397

376 + 845

بسم الله

این روزها برای کار پایان‌نامه فهیمه‌ی عزیز نویسنده‌ی وبلاگ زلف هندو (http://raheell.blogfa.com) به دانشکده‌‌ی حقوق دانشگاه رفت و آمد می‌کنم. دانشکده‌ای شاید جدی. شاید سرسخت. شاید در تکاپوی شدید. برخلاف دانشکده‌ی علوم ارتباطات. با احتمال خیلی زیاد هیچ‌وقت پایان‌نامه‌ای نمی‌نویسم اما با دیدن این دوندگی‌ها متوجه می‌شوم که ما تلف‌ شدگانیم. در این ساختار مضحک و نادرست آموزشی و روابط بین استاد و دانشجو. امیدوارم همه‌مان به خوبی تحصیل کنیم و خوب‌ها را تحصیل کنیم اما گله‌ها تمامی ندارند.