بسم الله

آرامش اول صبح در آسمان، آرامم کرد. قبل خوابیدنم سخت می ترسیدم. سخت دلگیر بودم. آرامش مهتاب، با آن ستاره ی پر نور صبحگاهی، حالم را خوب کرد. دلم برای کهکشان شناسی که نشدم تنگ شده بود. آرام شدم. لب خندی که زدم تاریخی بود. کاش من بعد مرگ در آسمان ها می چرخیدم و در کهکشان دفن می شدم.