پیام های ارسال شده ی دوستان به این وبلاگ را مرور می کنم. کمی عقب تر. شاید حدود یک سال و نیم پیش. اسم ها، وبلاگ ها. خیلی هایشان دیگر رفته اند و وبلاگ هایشان حالا شده یک صفحه ی خبری یا تبلیغاتی. بیشتر از همه، امشب، به یاد فاطیما افتادم. فاطیما کیانِ مهربان. دلم برایش تنگ شد. کجاست حالا؟ شاد باشد. موفق باشد. خیر در دلش موج بزند. سرش روشن باشد و دلش گرم.