بسم الله

معتقد نیستم. من به اینکه آدم‌ها در پسِ حرف‌هایشان، قبلش فکری نکرده‌اند معتقد نیستم. آدمیزاد با فکر کردن، هر لحظه‌ی عمرش را زندگی می‌کند. این فقط کیفیت و کمیت فکرهایمان است که وضعیت زندگی‌هایمان را مشخص می‌کند. البته هزاران چیز دیگر دخیل هستند ولی فکر کردن! چطور فکر کردن و به چه چیز فکر کردن! این دو مسئله‌ای غیرقابلِ چشم‌پوشی‌ است. بله. گفتم که من معتقد نیستم آدم‌ها بدون فکر کردن حرفی می‌زنند. بخصوص آن لحظه‌هایی که مردم می‌گویند حالا عصبانی بوده چیزی گفته، حالا ناراحت بوده چیزی گفته، حالا شوخی می‌کند جدی نگیر!
من گذشتن از صورت‌ مسئله‌ها را خوب بلدم ولی بررسی نکردنِ مسئله‌ها را نه. حتما بعدش، کنجی می‌نشینم و فکر می‌کنم و بررسی، تا بفهمم چرا، چه از طرف من و چه از طرف فردِ دیگری، فلان کلمات بیان شد؟ فلان رفتار اجرا شد؟ و ...
معتقد نیستم، به بی‌نیت بودنِ اعمال و افکارِ آدمیزادِ دوپایِ روی زمین.